Hoe werkt dat nou eigenlijk? Hoe krijgt iemand je zover dat je dingen gaat doen die je met je ‘normale verstand’ nooit zou doen? 

Om daar een antwoord op te kunnen geven ga ik in deze blog een beginnetje maken over een van de meest ingrijpende gebeurtenissen van mijn tijd in de sekte. Het gaat over een relatie. Natuurlijk...want het ging altijd over relaties, die we dus niet mochten hebben. Of mochten we die nou wel hebben? René zei altijd dat het niet verboden was en toch werden nagenoeg alle relaties gesloopt door hem. Hoe zit dat dan?
Het verhaal is het volgende: de jongens zijn niet te vertrouwen want hen gaat het altijd alleen maar om seks en de meiden zijn ook niet te vertrouwen want die zijn gemakkelijk te paaien door mooie woorden van de jongens en dus hoppen de meiden van de een naar de ander en zijn ze ontrouw. Dát is Renés’ beeld van de wereld. 

Herinner je je nog van blog 1 mijn enthousiasme over kungfu en de eerste bijeenkomst in Kessel? Ik kwam voor mijn gevoel terecht in een warm bad, tot ongeveer een jaar later… 

René: “Hey jongens, zullen we naar de Eurodump gaan in Maasbracht? Gezellig met z’n allen wat spullen kopen voor de survivals die we gaan doen.” En zo gingen we op een zaterdag op pad, in colonne met onze Nissan Patrols, we voelden ons best flink en bijzonder. Aldaar liet een jongen mij een camouflagejas zien: “Trek eens aan Linda, zal je vast leuk staan.” Dat deed ik, daarna liep ik nog even rond in de winkel en iedereen kocht wel wat, ik ook die jas natuurlijk. Terug in Kessel richtte René zich ineens tot mij: “Dat vond je wel leuk hè, die aandacht van hem? Maar je hebt toch eigenlijk iets met Roy of niet?” Ik dacht: “Waar heeft hij het over?” Dus ik zei dat ook. Fout. “Oh natuurlijk weet jij niet waar ik het over heb, ál die wijven zijn toch zo, gemakkelijk te paaien?!”, zei René cynisch. Ik was overrompeld en raakte verward maar ik erkende deze beschuldiging niet, want ik vond niet dat het zo was. Ook fout. Vervolgens ging het er weken over, telkens weer gingen de bijeenkomsten en gesprekken richting mij en wat ik gedaan had bij de Eurodump. Als ik het niet toegaf was ik een leugenaar, vervolgens moest ik continu gesprekken voeren met alle meiden zodat ik zou gaan zien wat René bedoelde, ik wist niet hoe ik het had of waar ik het moest zoeken. En Roy…op hem werd ingepraat dat ik niet deugde, hem werd dag na dag gevraagd wat hij met zo’n meisje als ik moest, of hij niet zag wat voor een laag soort ik was…en bij al deze gesprekken was ik toeschouwer. Als ik me wilde verdedigen werd me grof de mond gesnoerd en ik voelde me steeds ongelukkiger worden. Roy maakte de verkering uit, hij kon niet anders. En ik gaf uiteindelijk maar toe dat ik geflirt had, ook ik kon niet anders, sterker nog, ik ging het geloven. Ik werd in opdracht van René weggestuurd van waar ik op dat moment met Roy samenwoonde. Ik heb een maand in een chalet gewoond maar mocht daarna weer bij de groep wonen omdat René vond dat ik mijn fouten nu had ingezien en weer mijn best deed om te deugen. Na een periode van een aantal maanden brak er weer een fijnere periode aan waarin ik met rust gelaten werd. 

Deze manier van controle uitoefenen op het brein wordt gaslighting genoemd. In het kort betekent het dit: er wordt je een leugen verteld waarvan je niets mag en kunt zeggen, dan wordt er nog een leugen verteld en nog een en nog een…net zolang tot je ziel buigt en je gaat geloven in de leugen omdat het niet anders kan. Je gaat geloven in de realiteit die daar wordt voorgehouden en deze realiteit ga je leven. 

Zeven jaar later…. 

Joris, René en nog een paar jongens waren in Kessel bij elkaar. Ze gingen sleutelen aan de motoren die iedereen ook had. Het was een ontspannen dagje. Blijkbaar had Joris aan René te kennen gegeven dat hij mij wel leuk vond. “Haal haar dan hier joh”, zei René amicaal, “dat is hartstikke leuk en dan is ze erbij en breng je haar ’s avonds weer naar huis en dan zeg je dat toch tegen haar.” Dus dat deed Joris. Het was wederzijds dus vanaf dat moment hadden we iets met elkaar. De avonden dat we in de groep waren hielden we afstand, want we kwamen daar voor de martial arts en niet voor onze verliefdheid. René maakte wel af en toe leuke toespelingen waardoor we helemaal het gevoel hadden dat René het oké vond dat we iets met elkaar hadden. 

Ik vond het ontzettend spannend wat René ervan vond, aangezien het er áltijd over ging dat de meiden en jongens geen verkering met elkaar konden hebben omdat ze allemaal ontrouw waren en we onze lichamelijke driften alleen maar zouden volgen. We deden dan ook de martial arts om onze lagere neigingen onder controle te krijgen en zo het hogere, het spirituele, in onszelf wakker konden maken. 

Joris en ik waren echt happy en hadden een hele leuke tijd samen. Gedurende één week. 

Op vrijdagavond in die week zat ik wat te rillen op de bank tijdens de bespreking. René stond op om me een deken te geven, waarop ik wat terug deinsde door de houding die hij daarbij had. Het voelde agressief ofzo… Had ik niet moeten doen. Hij draaide op dat moment om als een blad aan de boom. Hij werd helemaal woest: “Jij vuile hoer! Heb je jezelf helemaal kapot laten neuken door die klootzak! Hij geeft helemaal niks om jou, ík help jou met je genezing en nu heb je jezelf helemaal kapot gemaakt. Vieze gore slet!!!” Waarop hij vervolgens naar Joris ging en hem deze beschuldiging agressief naar zijn hoofd slingerde. Ik kan in woorden niet eens uitdrukken hoe ontzettend erg en beangstigend dit was, het is niet te beschrijven. Ik was in totale shock. 

De val was zo diep omdat Joris en ik heel gelukkig waren op dat moment. Deze ommekeer zagen we niet aankomen en zorgde voor een trauma waar ik nog tot op heden last van heb. Het was met Pasen in 2009 en dus elk jaar met Pasen herinner ik me dit, deze ellende waar we naderhand nog weken in zaten. Joris smeekte bij René hoe hij het goed kon maken. “Russisch roulette op je geslacht”, zei hij toen. In zijn diepste wanhoop en met enorme schuldgevoelens stamelde Joris in tranen: “Is goed, als ik het daarmee kan corrigeren voor haar dan doe ik dat.” Waarop Mieke, de vriendin van René, furieus werd op Joris omdat ze wist dat René hem dit zou laten doen met alle mogelijke gevolgen van dien. Joris was totaal verward.

Ik stond weer helemaal alleen in de groep. Joris stond weer helemaal alleen in de groep. Want naast dat we verraad hadden gepleegd naar René had verder ook iedereen zijn rug naar ons toe gekeerd.

De manier waarop de groep invloed had op je denken en voelen was enorm omdat wij altijd opvolgden wat René zei. Als je dus weggezet was als nymfomane of mannelijke hoer dan werd je door iedereen zo gezien en behandeld tot het moment dat René vond dat het lang genoeg geduurd had en je weer liet stijgen in het aanzien van de groep. Dat deed hij door af en toe een gesprekje met je te beginnen, wat positieve complimenten te geven, wat meer aandacht te geven in gunstige zin en voor je het wist zat je weer op de rit. Die momenten waarin René je dan dergelijke aandacht gaf waren zalig en gaven je een ongekend soort ‘high’ als van een verslaafde die net een shot heroïne gehad heeft. Ik heb onlangs geleerd dat dat komt doordat er ineens zo’n grote hoeveelheid dopamine in je hersenen vrij komt dat er voor zorgt dat je je ongelofelijk gelukkig voelt op zo’n moment. Het zit ‘m in de onvoorspelbaarheid van deze momenten dat het zo’n effect op je heeft. En het zorgt er ook nog eens voor dat je niet weg kunt gaan. De tijden dat het ontzettend slecht gaat kun je niet vertrekken want in de buitenwereld is er niks voor iemand zoals jij, bovendien hingen er dreigementen boven je hoofd dat je familie of huisdieren vermoord zouden worden als je zou gaan en zou praten. En andersom, als het goed gaat, dan wil je alleen maar blijven want dan heb je een periode een hele fijne tijd waarin je beloond en gecomplimenteerd wordt voor je harde werk en toewijding. Je bent met handen en voeten gebonden aan deze man en aan deze groep. Eigenlijk ben je gevangen in een onzichtbaar web. Dit is een van de mechanismen van indoctrinatie. 

Ik stond dus alleen en wie bleef er dan nog over…